Martine Delfos werd uitgenodigd om haar visie over hoe het met de jeugdzorg gesteld is te schrijven. Daar was ze erg blij mee, want er is veel zorg over de jeugdzorg en het kan beter. Haar focus richt zich op dat in principe goede hulpverleners door geld en bureaucratie hun werk niet goed genoeg kunnen doen. Ze vergelijkt in het artikel wat de mens mist in de jeugdzorg en wat de organisaties nodig hebben. Ze benoemt verschillende oorzaken, zoals wat covid deed met bijvoorbeeld jongeren en de schrikbarende toename van euthanasie bij jongeren. In de hulpverlening zijn een aantal factoren al zeer vaak bewezen werkzaam. Dat zijn de non-specifieke factoren die eigenlijk altijd spelen en door de protocollisering en fragmentatie van de hulpverlening in de weg worden gezeten. De fragmentatie wordt veroorzaakt door het gebruik van de DSM die inmiddels -terecht- onder vuur ligt. Delfos geeft ook een alternatief hiervoor: de GDA (grafische dossier analyse). Hoewel we graag een quick-fix zouden willen, is dat niet mogelijk. De psyche is multifactorieel, je kunt niet een “stukje” van de mens “repareren”. Psychische hulp heeft de mens als geheel nodig en menselijkheid. Ze pleit voor een organische hulpverlening.
Omdat zo een uitvoerig en belangrijk onderwerp nauwelijks in een artikel te beschrijven valt, wordt bij het artikel een gratis reader van 59 pagina’s aangeboden.
Lees hier het volledige artikel “Wat mist de mens in de jeugdzorg?”