Dr. Martine-France Delfos (1947) studeerde eind jaren zestig klinische research psychologie en begin jaren negentig Franse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Utrecht, Nederland. In 1999 promoveerde zij op een psychologisch en letterkundig onderzoek over rouwverwerking bij Franse schrijvers: Le parent insaissisable et l’urgence d’écrire.

Zij is opgeleid als wetenschappelijk onderzoeker, klinische psychologie, en is vervolgens in de praktijk gaan werken sinds 1975. Daar heeft ze langdurig ervaring opgedaan in het diagnosticeren en behandelen van kinderen, jeugdigen en volwassenen. Zij is onder andere gespecialiseerd in relatietherapie, autisme, seksueel misbruik traumaverwerking en eetstoornissen.

Vanaf 1994 verzorgt zij, naast haar therapeutische praktijk, nascholing aan psychologen, psychiaters, orthopedagogen, artsen, maatschappelijk werkers en groepsleiders.

In 1997 richtte zij het PICOWO op: Psychologisch Instituut voor Consultatie, Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek om haar researchwerk, wetenschappelijke modellen en theorieën ontwikkelen, samen met een groep mensen vorm te geven.

Vanuit de combinatie van een researchopleiding en een therapeutische praktijkervaring begon ze haar kennis om te zetten in biopsychologische modellen. Daarbij worden verschillende wetenschapsgebieden betrokken met name psychologie, geneeskunde biologie, chemie, en wiskunde. Martine Delfos hecht belang aan een verbintenis tussen wetenschap en praktijk. De modellen en theorieën die zij ontwikkelt, staan in directe relatie tot de maatschappelijke en wetenschappelijke werkelijkheid. Professor Dick Swaab schreef over haar: Martine Delfos is een van die uitzonderlijke mensen die in een zeer vroeg stadium van haar carrière met succes bruggen ging bouwen tussen de gebieden psychologie, geneeskunde en neurowetenschappen. Ze was lange tijd een van de weinige psychologen die echt geïnteresseerd was in neurobiologie. Ze is wetenschapper van beroep, maar ondersteunt haar wetenschappelijke inzichten als klinisch psycholoog en therapeut. Zoals ze zegt: ‘Een wetenschapper heeft het nodig in het echte leven geconfronteerd te worden met zijn fouten.’

Ze is verantwoordelijk voor verschillende wetenschappelijke onderzoeken in binnen- en buitenland.