Ik ken een vogel die verre reizen maakt en hij vertelde mij het volgende verhaal.

Vogel werd geboren in een nest hoog in een boom. Toen hij met zijn snavel over de rand van het nest keek, was hij verbaasd te zien hoe groot de wereld was. Zijn broertjes en zusjes hadden ook over de rand gekeken, maar die schrokken en trokken vlug hun nek weer in. Vogel niet. Zodra zijn ouders kwamen, rukte hij de wormen uit hun bek om zo veel mogelijk voedsel binnen te krijgen, zodat hij gauw zou groeien. Het kon Vogel niet snel genoeg gaan.

Hij zeurde zijn ouders aan hun hoofd wanneer hij mocht vliegen. ‘Nog even wachten,’ zeiden ze. Tjips, het leek wel alsof ze geen andere woorden kenden.

Vogel tuurde over de rand, om zoveel mogelijk van de wereld te zien. Soms kwamen er grote zwarte vogels langs die met een enorme snelheid rakelings over het nest vlogen. Dat was eng, maar ook spannend.

Vogel droomde van wat hij allemaal zou kunnen doen wanneer hij zou kunnen vliegen. Als zijn ouders even weg waren, ging hij op de rand van het nest staan en probeerde zijn vleugels uit. ‘Niet doen,’ gilden zijn broertjes en zusjes, ‘straks val je nog!’